Αρωματολογία

Όταν μιλάμε για σύγχρονη αρωματοθεραπεία μιλάμε για το έργο του γάλλου χημικού R.M. Gattefosse (την εποχή του 1930) ο οποίος κατέγραψε τις αντισηπτικές καθώς και τις διεισδυτικές τους ιδιότητες (δια της εισπνοής) στο ανθρώπινο σώμα… Η χρήση της αρωματοθεραπείας είναι γνωστή από τα πανάρχαια χρόνια και η πρώτη εμφάνισή της είναι κάπου στην εποχή του Gilgamesch, όπου η χρήση του αρωματικού καπνού (fumigation) χρησίμευε στο να αποστειρώνουν και να εξαγνίζουν την ατμόσφαιρα των χώρων στους οποίους υπήρχαν ασθενείς. Ο Έλληνας Θεόφραστος αναφέρεται πιο διεξοδικά στα έργα του «περί οσμών», «περί αισθήσεων» και «περί φυτών ιστορίες» για τη χρήση των αρωματικών συστατικών πάνω στη νόσο, την υγεία, τη ζωή και το θάνατο…

Ως συμπλήρωμα της αρωματοθεραπείας υπάρχει η αρωματολογία η οποία διαχειρίζεται το άρωμα για να μεταδώσει μια επιθυμητή διάθεση στα συναισθήματα. Η όσφρηση είναι μία πολύ σημαντική λειτουργία μας η οποία μας βοηθά στο να ξεχωρίζουμε περίπου 10.000 διαφορετικές μυρωδιές. Ένα μέσο άτομο μπορεί να αναγνωρίσει βανίλια της τάξεως των 0,000000005g σε ένα λίτρο αέρα. Μας θυμίζει ευχάριστες ή δυσάρεστες καταστάσεις τις οποίες έχουμε συνδέσει με συγκεκριμένη μυρωδιά. Μας ευχαριστεί η μυρωδιά ενός φαγητού, αλλά και μας προειδοποιεί όταν αυτό έχει «χαλάσει» και έχει γίνει επικίνδυνο… Σε αντίθεση με τη γεύση η οποία αναγνωρίζει μόνο ξινό, πικρό, γλυκό και αλμυρό, η όσφρηση είναι αυτή που «αναγνωρίζει» την τροφή και τα ποτά μας από τα οποία αντλούμε ευχαρίστηση. Βέβαια δε μυρίζουμε όλοι το ίδιο καλά και δε μας αρέσουν το ίδιο οι διάφορες οσμές. Η παιδεία μας, η γεωγραφική μας καταγωγή και η μνήμη μας είναι αυτά που μας κάνουν να μας αρέσει μία μυρωδιά ή όχι. Για παράδειγμα το άρωμα ενός καθηγητή που φοβόμασταν, όσο ωραίο και να ήταν, μας δημιουργεί φοβία και ανασφάλεια. Τελικά η μύτη μας και μόνο μπορεί να μας πει πότε νιώθουμε ωραία και πότε όχι.