Μαντζουράνα

Μαντζουράνα : Πολυετής πόα. Έχει βλαστό λεπτό, σκληρό τετραγωνικό, πολύκλαδο, κοκκινωπό, τριχωτό ή σχεδόν λείο ύψους 20-50 εκ. φύλλα μικρά, αυγοειδή, μαλακά και αρωματικά. Φυτρώνουν επάνω στα κλαδιά, ο μίσχος είναι μικρός. Τα φύλλα όταν τριφτούν ανάμεσα στα δάκτυλα δίνουν μια ιδιαίτερη βαλσαμώδη μυρωδιά. Η γεύση τους είναι πικρή και στυφή. Από τη μασχάλη των φύλλων φυτρώνουν πολλά μικρά ξυλώδη κλαδάκια, με τετράγωνο σχήμα, λίγο χνουδωτά. Από τα κλαδάκια αναπτύσσονται τα άνθη, τα οποία είναι μικρά, έχουν χρώμα φαιό, κάποτε ρόδινο και σκεπάζεται από μικρά λέπια. Ανθίζει Ιούλιο - Σεπτέμβριο. Ευδοκιμεί σε ημιορεινές περιοχές και σε χωράφια πλούσια, ξηρικά ή ποτιστικά. Κατά την μυθολογία, ο Αμάρακος, ήταν γιος του Κίναμου. Παρασκεύαζε μυρωδικά και καθώς μετέφερε σ’ ένα αλαβάστρινο βάζο ένα από τα εκλεκτά του μύρα, του ξέφυγε από τα χέρια, έπεσε κι έσπασε. Από την εκπληκτική μυρωδιά που ξεχύθηκε δεν κατάφερε να κρύψει το ατύχημά του. Οι Θεοί τον τιμώρησαν για την αδεξιότητά του, μεταμορφώνοντάς τον στο ομώνυμο φυτό. Είναι φυτό γνωστό από την αρχαιότητα, όπου τα νεαρά ζευγάρια στεφανώνονταν μ’ αυτό στις γαμήλιες γιορτές γιατί πίστευαν ότι είχε το άρωμα της Αφροδίτης. Το πιο καλό και το πιο περιζήτητο άρωμα από μαντζουράνα ήταν της Μυτιλήνης και της Κύπρου όπου το φυτό αφθονούσε. Είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό, αρτυματικό και μελισσοτροφικό. Χρησιμοποιείται για την τόνωση του δέρματος, ως απολυμαντικό, για τα μαλλιά, για την ακμή, για τα τσιμπήματα και πολλές άλλες σημαντικές φαρμακευτικές χρήσεις. Το υπέργειο τμήμα περιέχει αιθέριο έλαιο κατάλληλο για την φαρμακοποιία και την αρωματοποιία. Καταλληλότερη εποχή για τη συλλογή και απόσταξη είναι οι μήνες Ιούλιος και Αύγουστος  - Επιστροφή