Θυμάρι

Θυμάρι : Θάμνος μικρός - φρύγανο, ύψος 10-30 εκ. με σκληρά όρθια κλαδιά. Τα φύλλα του είναι μικρά και σκληρά, τα άνθη έχουν ρόδινο χρώμα, εμφανίζονται την άνοιξη μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου. Είναι κοινότατο είδος της λεσβιακής χλωρίδας, απαντάται κυρίως σε χαμηλά υψώματα, σε άγονες και πετρώδεις τόπους. Το όνομα έχει τη ρίζα του στη λέξη «θυμός», που πιθανόν σημαίνει δύναμη λόγω των ισχυρών ιδιοτήτων του φυτού, ή στη λέξη θύω (=θυσιάζω, προσφέρω). Η φαρμακευτική του χρήση είναι γνωστή στους αρχαίους γιατρούς. Ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης το αναφέρουν ως θύμο. Ο Αριστοφάνης στους «Αχαρνείς» αναφέρεται στην Αττική γη, στο λιγοστό έδαφος της οποίας φυτρώνει κυρίως θυμάρι και φασκόμηλο. Ο «Κυκεώνας», ήταν ένα ρόφημα των αρχαίων Ελλήνων από βρασμένο θυμάρι, αρωματισμένο με μέντα (ή σουσάμι), γάλα και χλιαρό νερό με μέλι. Από το ανακάτεμα αυτό των υλικών, διατηρείται μέχρι σήμερα η λέξη «Κυκεώνας», που χρησιμοποιείται σε αντίστοιχες μπερδεμένες καταστάσεις. Είναι φυτό εδώδιμο, μελισσοτροφικό, φαρμακευτικό και αρωματικό. Οι φαρμακευτικές και αρωματικές ιδιότητες του θυμαριού οφείλονται θυμέλαιο, ένα αρωματικό αιθέριο έλαιο το οποίο παραλαμβάνεται από τις ανθισμένες κορυφές του φυτού με απόσταξη. Χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό, απολυμαντικό, βακτηριοκτόνο, τονωτικό του τριχωτού της κεφαλής καθώς και για πολλές άλλες σημαντικές φαρμακευτικές χρήσεις. Το θυμέλαιο χρησιμοποιείται και στα ασηπτικά μείγματα και σε σαπούνια  - Επιστροφή